Mijn carrière is écht begonnen toen ik bedrijfsleider werd van een betonwarenfabriek met zo’n 15 man personeel. Met mijn technische achtergrond en interesse in de mens (en beton) ben ik met vol enthousiasme deze wereld binnen gestapt. Een wereld waar het vooral draait om de techniek, het tot stand brengen van producten die in de bouw en infra gebruikt worden. Mijn oude werkgever zei altijd: ´Het is een mooi materiaal beton, maar als het eenmaal hard is, kan je er weinig meer aan veranderen´. Uiteraard is dat ook het doel van het product, om deze in de meest bewonderingswaardige vormen te gieten en als uitgehard, vaak constructief, element toe te passen.
Na nog wat andere functies in deze technische wereld ben ik steeds verder opgeschoven naar de zachtere kant van het bedrijfsleven, het begrijpen, begeleiden, communiceren en inspireren van de mens. Termen als empathisch vermogen, beïnvloeding, omgevingsbewustzijn, overtuigingskracht en netwerkvaardigheid zijn momenteel veel meer aan de orde dan vroeger, toen er bijna alleen over consistentie gebieden, watercementfactor, sterkte klassen, zeefkromme, dekkingsmeter, korrelgradering, reken- en tekenwerk werd gesproken. En voor sommige mensen lijkt mijn wereld geheel anders geworden, maar niet in mijn opinie. Sterker nog: ik zie vooral overeenkomsten!
Alles draait om de juiste samenstelling!
Beton wordt gemaakt vanuit diverse grondstoffen. Afhankelijk van het doel voor het eindproduct wordt een samenstelling gemaakt. Om het eenvoudig te houden: beton opgebouwd uit toeslagmaterialen, bijvoorbeeld zand grind, cement en water, met elk zo zijn specifieke eigenschappen. Je zou kunnen zeggen: Cement voor de (ver)binding, het grind voor de sterkte, het zand voor de vulling tussen fijne en grovere delen en het water ter bepaling van de verwerkbaarheid.
Rekening houdend met omgevingsfactoren als locatie, weer en manier van verwerken, wordt gezocht naar een optimale samenstelling voor het efficiënt produceren met hoge kwaliteit als resultaat.
Bij de diverse teamtrainingen die ik momenteel verzorg, zie ik hetzelfde proces terug. Afhankelijk van het (eind)doel wordt gezocht naar een optimaal werkend team, dus ga je ook kijken naar de beste mengverhouding tussen de doeners, de denkers, de beslissers en beïnvloeders. Elk met hun eigen krachten voor nieuwe ideeën/ inzichten, dingen uitproberen, verbinden en verwerken. Ook hier zijn omgevingsfactoren mede bepalend voor de keuze van je teamsamenstelling. Aangezien vandaag de dag de omgevingsfactoren steeds sneller veranderen, zal je ook in je organisatie continue bezig moeten zijn met het inzetten van het beste team voor het doel. Inzicht en onderlinge communicatie wordt hierin nog belangrijker, voor iedereen binnen deze organisatie. Van het management tot op de werkvloer, om snel te kunnen schakelen is het belangrijk dat iedereen kan aansluiten bij het beoogde doel en de wijze waarop je er als organisatie mee om wilt gaan.
Met DISC als tool wordt inzichtelijk waar iemands krachten en valkuilen liggen, door deze bewustwording in te zetten en er met je teamleden over te communiceren ontstaat een “natuurlijk” team dat zelfsturend hun taken met plezier, efficiënt en boven verwachting volbrengt.
Ook hierin zie ik weer de overeenkomsten met de harde techniek voor het vervaardigen van betonnen elementen. De ontwikkelingen volgen elkaar snel op, tot het 3D printen van beton aan toe. Om deze nieuwe technieken en middelen optimaal te kunnen benutten, is het ook hier belangrijk dat alle facetten aansluiten in het proces en aan het doel. Aanpassingen in samenstelling, de wijze van verwerken, tot en met opslag en transport.
Voor mij gaan mens en techniek hand in hand, zolang je van beiden maar de gebruiksaanwijzing kent en wilt toepassen!
